Kiedy miłość łączy ludzi z dwóch różnych światów, staje się pomostem, który spaja osoby pochodzące z odmiennych kultur, wyznających inną religię i system wartości, to wiadomo od razu, że jest to miłość wystawiona na najcięższą próbę. Jak pogodzić to uczucie z barierami i stereotypami, i czy jest to w ogóle możliwe? Jak bardzo trzeba kochać, ufać i wierzyć drugiej osobie, żeby zamknąć uszy na ostrzegające głosy rodziny i przyjaciół, zamknąć oczy na niepokojące sygnały? A gdy pojawia się dziecko- owoc miłości kobiety i mężczyzny tak odmiennych od siebie jak dzień i noc, jak ogień i lód? Wtedy wiadomo, że to dzieciństwo nie będzie usłane różami. Książka Nadii Hamid „Dzieci szariatu. Losy tych, o których upomniał się islam”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Bernardinum, jest zbiorem czterech opowieści, opartych na autentycznych historiach kobiet- Polek, chrześcijanek, które zostały żonami libijskich muzułmanów. Jednak nie sam związek dwojga ludzi wysuwa się w tej lekturze na pierwszy plan. Najważniejsze są ich dzieci oraz towarzyszące im emocje, przeżycia i dalsze koleje losu. Jest to trzecia książka autorki i niejako kontynuacja tematyczna dwóch poprzednich pozycji „Gorzka pomarańcza” i „Jarzmo przeszłości”, które to również ukazały się nakładem tegoż samego wydawnictwa.
Nadia Hamid zabiera nas w polsko- libijski świat, uchyla rąbka tajemnicy, jak może wyglądać życie młodej i często naiwnej Polki, która zakochuje się bez pamięci w przystojnym, ciemnookim Libijczyku. Kolejność zdarzeń w większości przypadków opisanych przez autorkę bywa podobna: ona zauroczona do granic możliwości, szczęśliwa, adorowana, otoczona opieką, czuje się przy nim dobrze i bezpiecznie. On okazuje jej miłość, szacunek, hojnie obdarowuje prezentami. W końcu opowiada o tęsknocie za ojczyzną, o tym jaki jego kraj jest wspaniały, jak gościnny i piękny. Cudownymi opowieściami szybko usypia jej czujność, proponuje wyjazd i przeprowadzkę do Libii na stałe.
„Po pewnym czasie mieszkanie Haszima stało się dla niej oazą spokoju, wytchnienia od domowej patologii. On zaś coraz częściej obdarowywał ją prezentami: drobną biżuterią bądź markowymi perfumami. Pięknie opowiadał o swojej dalekiej ojczyźnie, o wiecznym słońcu, dojrzałych soczystych owocach, lazurowym Morzu Śródziemnym”.
Ona w końcu przystaje na jego propozycję. Wyjeżdżają… W tym momencie zaczyna się dramat tych Polek, zaczyna się życie o jakim nie śniły w najgorszym koszmarze. Niestety w piekło dnia codziennego są również, a może przede wszystkim, wplątane dzieci- owoc mieszanego polsko- arabskiego małżeństwa.
Autorka w czterech odsłonach pokazuje dramat dzieci pochodzących z tych mieszanych związków. Mieszkając przez lata w Libii, zostając żoną Libijczyka, poznała dokładnie tamtejsze środowisko i los libijskich kobiet. Poznała również historie innych cudzoziemek- Polek, które podobnie jak ona wyszły za mąż za przystojnego Araba i dały się porwać jego słodkim obietnicom. Nadia Hamid zebrała te opowieści w swojej książce jako przestrogę dla innych kobiet, zanim te dadzą się zwieść i zniewolić. Bazą są osobiste doświadczenia autorki, które są świadectwem dramatu rodzinnego jej i jej dzieci. Jednak należy pamiętać, że po koszmar domowego piekła wcale nie trzeba lecieć gdzieś do Afryki i nie trzeba również do tego czarnookiego cudzoziemca. Przecież na co dzień w naszym kraju, być może gdzieś obok nas, za ścianą wiele kobiet oraz dzieci doznaje aktów przemocy domowej ze strony mężów i ojców. Natomiast podobne informacje dotyczące mieszanych chrześcijańskich- muzułmańskich małżeństw budzą niejednokrotnie o wiele większe emocje.
Bohaterka pierwszej historii- Nadia, wychodząc za cudzoziemca libijskiego pochodzenia, staje się częścią muzułmańskiego świata, w którym rola kobiety- matki i żony jest jasno określona przez muzułmańskie nakazy i zakazy, przez Koran, przez prawo szariatu. Poznaje szybko libijski świat i panujące w nim relacje damsko- męskie. Z początku jest zbuntowana i nie chce stać się częścią tego jakże odmiennego od znanego jej dotychczas życia. Z czasem łagodnieje i ulega naciskom męża i otoczenia, aby wkupić się w jego łaski. Staje się pokorną żoną i przykładną matką, akceptuje wymogi męża oraz oddaje mu decydujący głos mu w najdrobniejszej sprawie. To mąż stanowi o wszystkim, kobieta ma być uległa i nie może mu się przeciwstawiać. A jeśli jest jakaś dziedzina życia codziennego, na którą jako matka i żona ma wpływ, to i tak musi być ona skonsultowana z mężem i uzyskać jego aprobatę.
„Dzieci szariatu. Losy tych, o których upomniał się islam” nie czyta się szybko- tą książkę się po prostu „wchłania”. Dzięki lekkiej i wciągającej narracji, rozbudowanym dialogom kolejne kartki znikają wręcz same. Czytelnik poznaje bohaterki i ich dotychczasowe losy, czasem z pozoru zwyczajne, czasem pełne łez i smutku. Poznaje też kolejnych antybohaterów, którzy w miarę upływu czasu powodują w życiu Polek całą lawinę nieszczęść, bólu, cierpienia i łez… Czytelnik mierzy się na kolejnych kartach z odmiennością libijskiej kultury muzułmańskiej, z ludzką obojętnością, z niespotykanym okrucieństwem wobec kobiet, członkiń swoich rodzin. Z kulturą, w której ważniejsze od więzów krwi są męski honor i poszanowanie praw szariatu, za wszelką cenę… Autorka proponuje, aby spisane w książce historie traktować jak przestrogę, ostrzeżenie dla Polek, które zakochały się w przystojnym cudzoziemcu i pragną spędzić z nim resztę życia. Historie spisane przez Nadię Hamid już się dokonały i nie zmienią losów ich bohaterek. Natomiast dla innych dziewczyn mogą być ostrzeżeniem studzącym miłosny zapał i otwierającym oczy. Bo miłość jest przecież ślepa…
Informacje o książce:
Tytuł: Dzieci szariatu. Losy tych, o których upomniał się islam.
Autorka: Nadia Hamid
Nr ISBN: 978-83-8127-186-8
Wydawca: Wydawnictwo Bernardinum
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 157
Format, oprawa: 13cm x 20cm. Oprawa miękka, klejona.
Rebeka von Jurgen
Skomentuj